Een zoektocht naar nieuw publiek kun je op twee manieren insteken. Ga je uit van je bestaande programma, en zoek je daar nieuwe bezoekers bij? Of durf je het aan om vanuit een specifiek potentieel publiek te denken?
Bijvoorbeeld als het je opvalt dat de studenten in je wijk, de lokale Turkse gemeenschap of de mensen die in de straat wonen de weg naar jouw kunstruimte nog niet vinden. Waarom komen ze niet? Is je programma niet relevant genoeg, of ligt de belemmering om te komen ergens anders? Voelen ze zich niet welkom? Of zijn ze niet op de hoogte van je programma?
Antwoorden hierop ga je maar op één manier krijgen: door in gesprek te gaan. Het heeft geen nut om vanuit jezelf te denken; als je je programma niet maakt op de voorwaarden van je gekozen groep, zullen zij niet komen. Of ze komen wel, maar raken teleurgesteld en komen niet meer terug.
Natuurlijk is een groep genuanceerder dan alleen gebaseerd op bijvoorbeeld leeftijd of culturele achtergrond. Binnen een groep bestaan weer zoveel subgroepen en daarbinnen individuen, met allemaal eigen interesses, behoeftes en verlangens. Spreek daarom verschillende mensen uit de groep. Waar houden ze zich mee bezig? Komt er een onderwerp aan de orde waar jij op kunt inhaken, vanuit jouw missie? Wat zou jouw meerwaarde kunnen zijn voor hun gemeenschap? En wat kun je leren van de plekken waar je beoogde publiek wél naartoe gaat?
Een conclusie zou kunnen zijn dat je samen met die groep een nieuw evenement bedenkt. Of dat je hen op een andere manier op de hoogte houdt van je programma. Dat je instap rondleidingen geeft. Dat je hen persoonlijk uitnodigt.
Durf dus in gesprek te gaan met iedereen die je zou willen uitnodigen, en kom erachter waar je dingen kunt aanpassen, of waar het aan ontbreekt. Betrek hen bij je nieuwe aanbod en marketing. Zij hebben ideeën waar jij nooit op zou komen, omdat alleen zij weten wat voor hen relevant is.