Publieksteksten #12: praten met publiek
Heeft publiek alleen de passieve rol van beschouwer? Ik las onlangs het artikel Who Gets to Tell the Meaning (2004) van Lynne Conner. Vanuit haar ervaringen in de
Menu
Je mag reageren op kunst. Je mag er iets van vinden, je mag er iets over zeggen. Je mag het lelijk vinden, slecht, saai, stom, vervelend, irritant, oppervlakkig, moeilijk. Je mag het ook mooi vinden, ontroerend, verrassend, grappig, leuk. Het mag ook allemaal naast elkaar. En het mag ook veranderen.
Bij het maken van een tentoonstelling ben ik even goed met de kunstwerken bezig als met de bezoekers die de tentoonstelling gaan zien. Direct vanaf het begin is ‘publiek’ dan ook onderwerp van het gesprek met de kunstenaars. Samen denken we na over de presentatie van de kunstwerken in relatie tot bezoekers.
Art mediation staat ook wel bekend als mijn klap op de vuurpijl, m’n heilige graal. Ik ben zo’n fan hiervan omdat het vaak een fantastische kunstervaring oplevert bij de bezoeker. Publiek wordt uitgenodigd om eerst zelf een relatie met het kunstwerk te leggen, voordat de rondleider zelf van alles gaat vertellen.
Publieksteksten heeft als doel om informatie en inspiratie te delen met (kleine) kunstinstellingen en kunstenaars, en hen zo te helpen zich meer op het publiek te richten. Daarnaast blijf je op de hoogte van kunstprojecten waar ik mee bezig ben.
Schrijf je hier in.
Publieksteksten heeft als doel om informatie en inspiratie te delen met (kleine) kunstinstellingen en kunstenaars, en hen zo te helpen zich meer op het publiek te richten. Daarnaast blijf je op de hoogte van kunstprojecten waar ik mee bezig ben.
Schrijf je hieronder in:
Heeft publiek alleen de passieve rol van beschouwer? Ik las onlangs het artikel Who Gets to Tell the Meaning (2004) van Lynne Conner. Vanuit haar ervaringen in de
Een zoektocht naar nieuw publiek kun je op twee manieren insteken. Ga je uit van je bestaande programma, en zoek je daar nieuwe bezoekers bij?